Την περασμένη Πέμπτη, δύο μήνες πριν από τις εκλογές, μια 60χρονη επιχείρησε να αυτοκτονήσει στο Ηράκλειο πηδώντας στο κενό. Στην τσέπη της είχε 600 ευρώ και ένα σημείωμα για τον άντρα και τη θυγατέρα της που έλεγε ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει να ζει "για ένα πιάτο φαΐ με αίμα". Έλεγε επίσης ότι τα 600 ευρώ ήταν για να πληρωθεί το ΤΕΒΕ και ότι είχε πληρώσει το νοίκι.
  • Η Αριστερά έχει κύριο λόγο ύπαρξης να μην υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να αυτοκτονεί "για ένα πιάτο φαΐ με αίμα"
Την ίδια μέρα, δύο μήνες πριν από τις εκλογές, στα μίντια το πολιτικό θερμόμετρο ανέβαινε. Δηλώσεις για το έλλειμμα, το πλεόνασμα, αντεγκλήσεις για τον χαρακτήρα των εκλογών, για το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Με την 60χρονη δεν ασχολήθηκε σχεδόν κανένας. Θα το θεώρησαν, υποθέτω, λαϊκισμό. Όπως θα θεωρήσουν κι εμένα λαϊκιστή, γιατί αυτή η πράξη της 60χρονης μου έλυσε το ερώτημα: ποιος είναι ο χαρακτήρας των επόμενων εκλογών στους δήμους, στις περιφέρειες, στην Ευρώπη. Γιατί θα ψηφίσω σε δύο μήνες. Εγώ θα ψηφίσω γι' αυτήν την 60χρονη. Για όλους όσοι έκαναν το ίδιο πριν από αυτή. Για να μην υπάρξουν άλλες αυτοκτονίες μετά τις 25 Μαΐου. Αυτό είναι για μένα η διαχωριστική γραμμή, αυτή είναι η δέσμευση που ζητάω απ' όλες τις πολιτικές δυνάμεις, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου. Ένα πιάτο φαΐ χωρίς αίμα για όλους. Την επόμενη μέρα των εκλογών.
Το σκηνικό αυτής της επόμενης μέρας οικονομικά, αλλά κυρίως κοινωνικά, περιλαμβάνει συντρίμμια. Ανθρώπινα συντρίμμια. Γιατί όντως "η Ελλάδα άλλαξε", όπως πριν από λίγα μόλις χρόνια μάς έλεγε υπερηφανευόμενο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα. Άνθρωποι αυτοκτονούν, πεθαίνουν γιατί είναι άρρωστοι - ανασφάλιστοι, πεινούν γιατί είναι άνεργοι. Παιδιά δεν εμβολιάζονται, δεν σπουδάζουν, δεν τρέφονται στοιχειωδώς γιατί είναι φτωχά. Κι εμείς συζητάμε για δείκτες, ποσοστά, spread, ανακεφαλαιοποιήσεις, κούρεμα, πλεόνασμα, έλλειμμα. Αποδεχόμενοι ότι οι κατεστραμμένες ζωές εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας είναι παράπλευρες απώλειες. Ανεχόμαστε από τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς της "ισχυρής Ελλάδας", που την οδήγησαν στην καταστροφή, να ξαναπροτείνουν την ίδια συνταγή που σκοτώνει, για να μας σώσουν από την καταστροφή.
Και να καταγγέλλουν όσους τους αμφισβητούν ως επικίνδυνους λαϊκιστές. Εγώ, λοιπόν, το επαναλαμβάνω: είμαι ένας επικίνδυνος λαϊκιστής. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να θυσιάζονται άνθρωποι για να βελτιώσουμε τους δείκτες της οικονομίας. Πιστεύω ότι υπάρχουν κόκκινες γραμμές που δεν είναι το "πού θα βρείτε τα λεφτά" ή "αν σας πουν όχι οι δανειστές, τι θα κάνετε". Πιστεύω ότι η αλλαγή, η ανατροπή είναι "ιστορικά αναγκαία", όπως λέγαμε οι αριστεροί σε άλλες εποχές. Και πιστεύω ότι η Αριστερά έχει κύριο λόγο ύπαρξης να μην υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να αυτοκτονεί "για ένα πιάτο φαΐ με αίμα".
Εγώ γι' αυτό θα ψηφίσω σε ένα μήνα. Για την 60χρονη του Ηρακλείου, ελπίζοντας ότι η δική μου Αριστερά θα δικαιώσει την ψήφο μου.

Μουλόπουλος Βασίλης Απο την ΑΥΓΗ της Κυριακής 16.3.20014