Του Δημήτρη Καμπούρη*
Έφυγε για Βρυξέλλες ο εθνικός φάκελλος και μαζί του πήρε τις ελπίδες και τις προσδοκίες για την αλλαγή της νοοτροπίας, της πολιτικής σκέψης και της ζωής πολλών ανθρώπων, όχι μόνο αγροτών και κτηνοτρόφων, αλλά και όσων συνδέονται παραγωγικά και οικονομικά με τον πρωτογενή τομέα. Επί ένα χρόνο μας προβλημάτισε, μας κράτησε σε αγωνία το περιεχόμενό του και η τελική του κατάληξη βρίσκει πολλούς με ένα μολύβι και χαρτί υπολογίζοντας κέρδη και ζημίες. Η σύντομη διαβούλευση που προηγήθηκε υπήρξε προσχηματική και ο διάλογος περιορισμένος και μονόπλευρος με την κατάθεση των αιτημάτων και των προτάσεων των συλλογικών φορέων ως επίφαση δημοκρατικότητας. Τα πάντα ήταν προσχεδιασμένα και δρομολογημένα ήδη από τη σύλληψη και την ευρωπαϊκή πορεία του Νέου Φακέλλου.
Οι Ευρωπαίοι έπρεπε να αποφασίσουν, μέσα σ' ένα πλαίσιο διεθνούς ανταγωνισμού, την προστασία των εισοδημάτων και των οικονομιών τους. Η νέα επιδοτούμενη Κοινή Αγροτική Πολιτική, μονόδρομος για τη διασφάλιση της διατροφικής επάρκειας, της παραγωγικής βάσης της οικονομίας και της δημοσιονομικής τους πολιτικής, θα έπρεπε να έχει ως στόχο τη συγκράτηση των τιμών των επιδοτούμενων αγροτικών προϊόντων με σκοπό την προστασία των εισοδημάτων. Ωστόσο, επέβαλλαν θεσμικά, αλλά και στη συνείδηση όλων μας, το νέο πλαίσιο. Το Ευρωκοινοβούλιο ευθυγραμμισμένο πολιτικά στις κυρίαρχες πολιτικές και με υποβαθμισμένο τον θεσμικό πολιτικό του ρόλο, δεν το διαφοροποίησε και οι εθνικές κυβερνήσεις, με τις αντίστοιχες υπουργικές πολιτικές ηγεσίες, διαμόρφωσαν τον τελικό εθνικό φάκελο χωρίς πολλά περιθώρια εθνικών επιλογών.
Τρεις τελικά οι περιφέρειες, κομματικά προσδιορισμένες και πελατειακά καθορισμένες, δίνουν την αίσθηση ότι όλοι είναι κερδισμένοι. Ψευδαίσθηση και απατηλή εικόνα την οποία καλλιεργούν το θολό τοπίο, η αβεβαιότητα και η παραπλανητική εικόνα ενίσχυσης της κτηνοτροφίας. Κερδισμένοι θα είναι οι μεγαλοαγρότες - νεοτσιφλικάδες με χιλιάδες στρέμματα επιδοτούμενων εκτάσεων, ενοικιαζόμενα ή ιδιόκτητα, αγορασμένα, λόγω κρίσης, έναντι πινακίου φακής. Κερδισμένοι επίσης, θα είναι οι μεγαλοκτηνοτρόφοι, οι οποίοι χίλιασαν τα τελευταία χρόνια τα κοπάδια (έλεγα κάποτε στη γυναίκα μου ότι το όνειρό μου ήταν να γίνω καθηγητής στο πανεπιστήμιο ή να κάνω χίλια γίδια) αγοράζοντας τα κοπάδια των μικρών, οι οποίοι, λόγω κρίσης, δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν. Οι περισσότεροι θα έχουν αρνητικό ισοζύγιο.
Χάθηκε άλλη μία ευκαιρία στρατηγικού σχεδιασμού ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα. Χάθηκε άλλη μία ευκαιρία ανάδειξης του πρωτογενούς τομέα και ειδικότερα της κτηνοτροφίας ως δυναμικό πυλώνα της οικονομίας, ο οποίος θα μπορούσε να αναζωογονήσει και να ενεργοποιήσει παρεμφερείς παραγωγικούς κλάδους όχι μόνο της μεταποίησης αλλά και της ελαφριάς βιομηχανίας. Βαριά βιομηχανία δεν πρόκειται να αποκτήσουμε ποτέ και ούτε να γίνουμε βιομηχανική χώρα. Μπορούμε όμως να αποκτήσουμε ελαφριά βιομηχανία η οποία συνδεδεμένη με τον πρωτογενή τομέα να δώσει ώθηση στην οικονομία και την ανάπτυξη.
Δυστυχώς κυριάρχησε για άλλη μια φορά ο κυβερνητικός κομματισμός (το τελικό κείμενο της ΚΑΠ, πριν ενημερωθεί η Βουλή, είχε τη θετική εισήγηση των γραμματειών αγροτικού του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ), ο παραγοντισμός, οι πελατειακές σχέσεις, ο καιροσκοπισμός, το μικροσυμφέρον κάποιων συγκεκριμένων ομάδων παραγωγών, η διατήρηση των ισορροπιών λόγω των πιθανολογούμενων πρόωρων εκλογών.
Υπήρχε εναλλακτική ολοκληρωμένη αριστερή πρόταση; Θα μπορούσε να υπάρξει, αν όμως η Αριστερά -στο σύνολό της- απαντούσε στο ερώτημα ποια Ευρώπη θέλουμε. Εάν ξεκαθάριζε το εάν θέλει τη ρήξη και τη σύγκρουση ή τη δικαιότερη, προς όφελος των ασθενέστερων, διαχείριση. Η απάντηση στο ερώτημα θα καθόριζε και το δικό της φάκελλο-πρόταση. Οι κτηνοτρόφοι πάντως με την Πανελλήνια Ένωσή τους (ΠΕΚ) είχαν τη δική τους πρόταση. Μία περιφέρεια - μια τιμή. Πρόταση διαχειριστική αλλά και συγκρουσιακή ταυτόχρονα ως αίτημα δίκαιης και ισομερούς κατανομής όλων των εκτάσεων με ταυτόχρονη ενίσχυση της κτηνοτροφίας, η οποία αναπτυσσόμενη θα μπορούσε να συμπαρασύρει όχι μόνο τη γεωργία αλλά και την οικονομία της χώρας.
Παλιά λοιπόν η συνταγή του νέου εθνικού φακέλλου της Κ.Α.Π αλλά δοκιμασμένη ως παλαιοκομματική αντίληψη. Δεν μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε και περιμένουμε τη διάψευση των προσδοκιών μας με την έναρξή της - την 1/1/2015- και την σταδιακή σύγκλιση περιφερειών και τιμών.
Έφυγε για Βρυξέλλες ο εθνικός φάκελλος και μαζί του πήρε τις ελπίδες και τις προσδοκίες για την αλλαγή της νοοτροπίας, της πολιτικής σκέψης και της ζωής πολλών ανθρώπων, όχι μόνο αγροτών και κτηνοτρόφων, αλλά και όσων συνδέονται παραγωγικά και οικονομικά με τον πρωτογενή τομέα. Επί ένα χρόνο μας προβλημάτισε, μας κράτησε σε αγωνία το περιεχόμενό του και η τελική του κατάληξη βρίσκει πολλούς με ένα μολύβι και χαρτί υπολογίζοντας κέρδη και ζημίες. Η σύντομη διαβούλευση που προηγήθηκε υπήρξε προσχηματική και ο διάλογος περιορισμένος και μονόπλευρος με την κατάθεση των αιτημάτων και των προτάσεων των συλλογικών φορέων ως επίφαση δημοκρατικότητας. Τα πάντα ήταν προσχεδιασμένα και δρομολογημένα ήδη από τη σύλληψη και την ευρωπαϊκή πορεία του Νέου Φακέλλου.
Οι Ευρωπαίοι έπρεπε να αποφασίσουν, μέσα σ' ένα πλαίσιο διεθνούς ανταγωνισμού, την προστασία των εισοδημάτων και των οικονομιών τους. Η νέα επιδοτούμενη Κοινή Αγροτική Πολιτική, μονόδρομος για τη διασφάλιση της διατροφικής επάρκειας, της παραγωγικής βάσης της οικονομίας και της δημοσιονομικής τους πολιτικής, θα έπρεπε να έχει ως στόχο τη συγκράτηση των τιμών των επιδοτούμενων αγροτικών προϊόντων με σκοπό την προστασία των εισοδημάτων. Ωστόσο, επέβαλλαν θεσμικά, αλλά και στη συνείδηση όλων μας, το νέο πλαίσιο. Το Ευρωκοινοβούλιο ευθυγραμμισμένο πολιτικά στις κυρίαρχες πολιτικές και με υποβαθμισμένο τον θεσμικό πολιτικό του ρόλο, δεν το διαφοροποίησε και οι εθνικές κυβερνήσεις, με τις αντίστοιχες υπουργικές πολιτικές ηγεσίες, διαμόρφωσαν τον τελικό εθνικό φάκελο χωρίς πολλά περιθώρια εθνικών επιλογών.
Τρεις τελικά οι περιφέρειες, κομματικά προσδιορισμένες και πελατειακά καθορισμένες, δίνουν την αίσθηση ότι όλοι είναι κερδισμένοι. Ψευδαίσθηση και απατηλή εικόνα την οποία καλλιεργούν το θολό τοπίο, η αβεβαιότητα και η παραπλανητική εικόνα ενίσχυσης της κτηνοτροφίας. Κερδισμένοι θα είναι οι μεγαλοαγρότες - νεοτσιφλικάδες με χιλιάδες στρέμματα επιδοτούμενων εκτάσεων, ενοικιαζόμενα ή ιδιόκτητα, αγορασμένα, λόγω κρίσης, έναντι πινακίου φακής. Κερδισμένοι επίσης, θα είναι οι μεγαλοκτηνοτρόφοι, οι οποίοι χίλιασαν τα τελευταία χρόνια τα κοπάδια (έλεγα κάποτε στη γυναίκα μου ότι το όνειρό μου ήταν να γίνω καθηγητής στο πανεπιστήμιο ή να κάνω χίλια γίδια) αγοράζοντας τα κοπάδια των μικρών, οι οποίοι, λόγω κρίσης, δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν. Οι περισσότεροι θα έχουν αρνητικό ισοζύγιο.
Χάθηκε άλλη μία ευκαιρία στρατηγικού σχεδιασμού ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα. Χάθηκε άλλη μία ευκαιρία ανάδειξης του πρωτογενούς τομέα και ειδικότερα της κτηνοτροφίας ως δυναμικό πυλώνα της οικονομίας, ο οποίος θα μπορούσε να αναζωογονήσει και να ενεργοποιήσει παρεμφερείς παραγωγικούς κλάδους όχι μόνο της μεταποίησης αλλά και της ελαφριάς βιομηχανίας. Βαριά βιομηχανία δεν πρόκειται να αποκτήσουμε ποτέ και ούτε να γίνουμε βιομηχανική χώρα. Μπορούμε όμως να αποκτήσουμε ελαφριά βιομηχανία η οποία συνδεδεμένη με τον πρωτογενή τομέα να δώσει ώθηση στην οικονομία και την ανάπτυξη.
Δυστυχώς κυριάρχησε για άλλη μια φορά ο κυβερνητικός κομματισμός (το τελικό κείμενο της ΚΑΠ, πριν ενημερωθεί η Βουλή, είχε τη θετική εισήγηση των γραμματειών αγροτικού του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ), ο παραγοντισμός, οι πελατειακές σχέσεις, ο καιροσκοπισμός, το μικροσυμφέρον κάποιων συγκεκριμένων ομάδων παραγωγών, η διατήρηση των ισορροπιών λόγω των πιθανολογούμενων πρόωρων εκλογών.
Υπήρχε εναλλακτική ολοκληρωμένη αριστερή πρόταση; Θα μπορούσε να υπάρξει, αν όμως η Αριστερά -στο σύνολό της- απαντούσε στο ερώτημα ποια Ευρώπη θέλουμε. Εάν ξεκαθάριζε το εάν θέλει τη ρήξη και τη σύγκρουση ή τη δικαιότερη, προς όφελος των ασθενέστερων, διαχείριση. Η απάντηση στο ερώτημα θα καθόριζε και το δικό της φάκελλο-πρόταση. Οι κτηνοτρόφοι πάντως με την Πανελλήνια Ένωσή τους (ΠΕΚ) είχαν τη δική τους πρόταση. Μία περιφέρεια - μια τιμή. Πρόταση διαχειριστική αλλά και συγκρουσιακή ταυτόχρονα ως αίτημα δίκαιης και ισομερούς κατανομής όλων των εκτάσεων με ταυτόχρονη ενίσχυση της κτηνοτροφίας, η οποία αναπτυσσόμενη θα μπορούσε να συμπαρασύρει όχι μόνο τη γεωργία αλλά και την οικονομία της χώρας.
Παλιά λοιπόν η συνταγή του νέου εθνικού φακέλλου της Κ.Α.Π αλλά δοκιμασμένη ως παλαιοκομματική αντίληψη. Δεν μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε και περιμένουμε τη διάψευση των προσδοκιών μας με την έναρξή της - την 1/1/2015- και την σταδιακή σύγκλιση περιφερειών και τιμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου