Παραμυθάκι

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μικρή χώρα που την είχανε κάνει γιουρούσι τα λαμόγια με τα κοφτεράδόντιακαιταμεγάλανύχια ζούσε ένας μικρός πολύ μικρός Σύριζα. τον είχαν εγκαταλείψει και κάτι μπαρμπάδες με τα καθέδρασμυαλά που τον έκοβαν για πολύ πολύ επαναστατικό γιατί θέλανε λέει η κυρία Αριστερά να είναι υπεύθυνη για να κυβερνήσει τον τόπο. ο μικρός Σύριζα δεν τάχασε γιατί τον ζέσταναν απότομα τ' ατίθασα παιδάκια της κυρίας Αριστεράς πουζυγόδενυπομένουν και μένουν πάντα νέα κι έβαλαν στο μικρό Σύριζα μια ένεση επαναστατικότητας κι εκείνος άρχισε να τρέχει στις πλατείες στις πόλεις και τα χωριά και πήρε μέρος και στις εκλογές κι έγινε αξιωματική αντιπολίτευση, σβήνοντας και τους μπαρμπάδες αλλά και τον θειούλη με τα γένια και το σκουριασμένογρανάζιστοκεφάλι. τα λαμόγια με τα κοφτερά δόντια και τα μεγάλα νύχια που δίδαξαν στην μεγάλη κυρία του παιχνιδιού, την Έρση μεταεννιάκεφάλια, τους χίλιουσκαιέναντρόπους υπερτιμολογήσεων κατηγόρησαν τον μικρό Σύριζα για τρομοκράτη κι ο μικρός Σύριζα άρχισε να κλαίει. τ΄ατίθασα παιδάκια της κυρίας Αριστεράς πουζυγόδενυπομένουν κι άρχισαν και γι' αυτό να τα λένε παλαβά, είπαν στον μικρό Σύριζα να μην δώσει σημασία αλλά εκείνος επειδή οπωσδήποτε ήθελε κάποιος να τον υιοθετήσει γιατί κρύωνε το χειμώνα αποφάσισε να μάθει τις λέξεις όχι καθαρά όπως τις έλεγαν τ΄ατίθασα παιδάκια της κυρίας Αριστεράς πουζυγόδενυπομένουν αλλά βρώμικα όπως τις αναμασούσαν τα λαμόγια με τα κοφτεράδόντιακαιταμεγάλανύχια, οι μπαρμπάδες με τα καθέδρασμυαλά κι ο θειούλης με τα γένια και το σκουριασμένογρανάζιστοκεφάλι: δι-α-πραγ-μά-τευ-ση, συλλάβισε την πρώτη κι ας είχε μάθει πως το πράγ-μα ήταν ένας λαός ολόκληρος με ψυχή που ήθελαν να την χαρίσουν στην Έρση μεταεννιάκεφάλια.

της Λίλας
(για την αντιγραφή: Κ.Αντωνιάδης)