Translate

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2016

Καταυλισμός Βασιλικών. Αλήθειες και Ψέματα







Αλήθειες και ψέματα για τον καταυλισμό προσφύγων στα Βασιλικά Ν. Θεσσαλονίκης.


-Ψέμα; 4.000 πρόσφυγες.  
- Αλήθεια: 1150 πρόσφυγες, εκ των οποίων πάνω από 700 ανήλικοι στους οποίους περιλαμβάνονται πάνω από 400 παιδιά κάτω των 12 ετών.

-Ψέμα: κέντρο φιλοξενίας.
- Αλήθεια: στεγάζονται σε σκηνές στις οποίες μένουν 5-6 άτομα στην κάθε μία. Οι σκηνές είναι τοποθετημένες εντός χώρου εγκαταλελειμμένων ιδιωτικών σιταποθηκών.

-Ψέμα: χώρος προσωρινής διαμονής
- Αλήθεια: όσοι δεν μπορέσουν να επανενωθούν με τις οικογένειές τους σε χώρες της Κ. και Β. Ευρώπης, μάλλον θα παραμείνουν για καιρό.

-Ψέμα: ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης
 - Αλήθεια: ελάχιστες τουαλέτες και ντουζ, ελλιπής ιατρική φροντίδα, ζέστη, κουνούπια, στοίβαγμα ανθρώπων. Τι θα γίνει το χειμώνα; Πώς θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι;

-Ψέμα: Η τοπική κοινωνία δε θέλει τους πρόσφυγες.
- Αλήθεια: όντως, αρχικά στελέχη των νεοναζί παρέσυραν ένα πλήθος ανθρώπων, ειδικά στην κοινότητα Βασιλικών. Πόνταραν στο φόβο: υγεία, ασφάλεια, θρησκεία, τιμή, οικογένεια, όλα θα κατέρρεαν, σύμφωνα με τα επιχειρήματά τους. Εφτασαν μάλιστα στο σημείο να βιαιοπραγήσουν ενάντια σε τοπικό στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το δημοτικό σύμβουλο Δημήτρη Βλαχομήτρο. Αλλά το κλίμα αλλάζει. Ήδη αρκετοί άνθρωποι περνάνε και προσφέρουν τρόφιμα, μπισκότα, κηπευτικά, ψωμιά. Αλληλέγγυοι αρχίζουν να οργανώνουν δράσεις για παιδιά.

-Ψέμα: το κράτος είναι αρωγός.
- Αλήθεια: οι πρόσφυγες έχουν πολλές άμεσες ανάγκες (όπως για παράδειγμα ρούχα). Εχουν και πολλές μεσοπρόθεσμες ανάγκες (όπως στέγαση, δουλειά, εκπαίδευση των παιδιών). Το κράτος είναι ανίκανο να λύσει αυτά τα προβλήματα. Λειτουργεί με τη λογική της μετάθεσης ευθυνών (κ κονδυλίων) σε ορισμένες MKO που διαχειρίζονται το χώρο, ενώ παράλληλα βάζει προσκόμματα στην προσφορά αλληλεγγύης.
Χτες, 7/7, πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση αλληλέγγυων στα Βασιλικά με πρωτοβουλία της δημοτικής αντικαπιταλιστικής παράταξης. Δεν είχε την πλατύτητα που απαιτούν οι περιστάσεις. Άνθρωποι, όμως, της ευρύτερης περιοχής, κόντρα στο κλίμα φόβου, συγκεντρώθηκαν και αποφάσισαν να οργανώσουν μαζί με τους πρόσφυγες τη διεθνιστική, αντιπολεμική και ανθρώπινη αλληλεγγύη. 

Υ.Γ. Στην είσοδο του καταυλισμού σε ένα χαρτόνι είναι γραμμένο το εξής: "Ελλάδα σε σεβόμαστε. Δε θέλαμε να γίνει αυτό".

Του Νίκου Νούλα

Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Ανακοίνωση-Κάλεσμα Δικτύου Κατοίκων Ανατολικής Περιοχής Ν.Θεσσαλονίκης




                                    Η θέση Τσαϊρια που προτάθηκε από τον Δήμο Θέρμης ως κέντρο φιλοξενίας

    Το σχέδιο συμπερασμάτων του Συμβουλίου Kορυφής αποτελεί ένα απαράδεκτο πλαίσιο πολιτικής που παραβιάζει την σύμβαση της Γενεύης για την προστασία των προσφύγων. Nομιμοποιεί  το κλείσιμο των συνόρων. Δημιουργεί μια ζώνη προστασίας του κέντρου της ξενοφοβικής Ευρώπης και μετατρέπει την Ελλάδα σε ένα διαρκώς διογκούμενο γκέτο προσφύγων και μεταναστών, περιορίζοντας το προσφυγικό ζήτημα σε ελληνοτουρκική υπόθεση οδηγώντας την Ελλάδα σε επικίνδυνη τροχιά . Η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, κάνει κουρελόχαρτο το Διεθνές Δίκαιο. Με αυτή την πολιτική θα ενταθεί η εξαθλίωση και των Ελλήνων και των προσφύγων.
    Η κυβέρνηση και ο Αλ. Τσίπρας φέρνουν πολιτικές ευθύνες διότι εγκατέλειψαν τη διεκδίκηση, ακόμη και με βέτο, για ανοικτά ευρωπαϊκά σύνορα και αποδέχτηκαν στην πράξη την Ειδομένη ως το νέο όριο της Ευρώπης. Η Ελλάδα θα είναι εκτός αυτού του ορίου και εντός της ΕΕ μόνο και μόνο για να εφαρμόζει τα καταστροφικά μνημόνια και να εξοφλεί τους πιστωτές «πίνοντας το αίμα» του ελληνικού λαού.
    Η αποχώρηση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες επιβεβαιώνει ότι, βάσει της πρόσφατης επαίσχυντης συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας, τα hotspot μετατρέπονται σε κλειστά κέντρα κράτησης, δηλαδή σε σκληρές φυλακές, προσφύγων και μεταναστών.
    Η απόφαση αυτή αποτελεί μια πολύ σοβαρή αντιδραστική εξέλιξη στην αντιμετώπιση των προσφύγων. Συνιστά μέτρο εγκλεισμού και γκετοποίησης όσων παραμείνουν στη χώρα,. Σε περιοχές απομονωμένες από τον οικιστικό ιστό των πόλεων, μακριά από την αλληλεγγύη και την προστασία που έδωσαν και συνεχίζουν να προσφέρουν οι κάτοικοι που βρίσκονται στις περιοχές που φτάνουν, περνούν ή διαμένουν πρόσφυγες.
Η χρησιμοποίηση του στρατού για τη λειτουργία και φρούρηση των στρατοπέδων, αποτελεί στρατιωτικοποίηση με ενδεχόμενες επικίνδυνες προεκτάσεις. 
     Θεωρούμε απαράδεκτη την επιβολή   δημιουργίας ενός ακόμη στρατοπέδου(;) , μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς καμία διαβούλευση, στα τσαΐρια , την ελώδη περιοχή δίπλα στο ΚΑΠΠΑ, όπου οι συνθήκες διαβίωσης θα είναι άκρως προβληματικές και λόγω του συγκεκριμένου χώρου.
   Προτείνουμε να καταγραφούν  όσες κατάλληλες εγκαταστάσεις δεν χρησιμοποιούνται στους δυο δήμους (Θέρμης και Θερμαϊκού) και εκεί διαμοιρασμένοι να ταχτοποιηθούν οι πρόσφυγες. Κατάλληλα δημόσια κτίρια και δομές για την αξιοπρεπή στέγαση, περίθαλψη, σίτιση και μετακίνηση των προσφύγων. 
 
    Εμείς, αλλά και οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής, κάποτε πρόσφυγες εδώ και οι ίδιοι, είμαστε διατεθειμένοι να βοηθήσουμε στην καλύτερη εγκατάσταση τους ακόμη  και με προσωρινή φιλοξενία στα σπίτια μας. Όμως δεν δεχόμαστε μια νέα Ειδομένη ( από άποψη συνθηκών διαβίωσης) στην περιοχή μας. Θα είναι ντροπή για τον τόπο μας
   Καλούμε όλους τους κατοίκους της περιοχής να στηρίξουν έμπρακτα και να σταθούν αλληλέγγυοι στο πλευρό των προσφύγων !

Δίκτυο κατοίκων ανατολικής περιοχής Ν. Θεσσαλονίκης

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

Πώς να μη μιλάτε για ποδόσφαιρο


 του Ουμπέρτο Έκο

ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ εναντίον του ποδοσφαίρου. Δεν πάω στα γήπε­δα για τον ίδιο λόγο που δε θα πήγαινα να κοιμηθώ το βράδυ στα υπόγεια του Κεντρικού Σταθμού του Μιλάνου (ή να περπατήσω στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης μετά από τις έξι το απόγευ­μα), αλλά, αν τύχει, παρακολουθώ μ’ ενδιαφέρον κι ευχαρίστηση έναν ωραίο αγώνα στην τηλεόραση, μια και αναγνωρίζω και εκτιμώ όλα τα πλεονεκτήματα αυτού του ευγενούς αθλήματος. Δε μισώ το ποδόσφαιρο. Μισώ τους παθιασμένους με το ποδόσφαι­ρο.
Ωστόσο δε θα 'θελα να παρεξηγηθώ. Απέναντι σ’ αυτούς τους φιλάθλους εγώ τρέφω τα ίδια συναισθήματα που η Λέγκα Λομπάρντα τρέφει απέναντι στους εξωκοινοτικούς: «Δεν είμαι ρα­τσιστής, αρκεί να μένουν σπίτι τους». Και ως σπίτια τους εννοώ τα μέρη όπου συγκεντρώνονται στη διάρκεια της εβδομάδας (μπαρ, οικογένεια, λέσχες) και τα γήπεδα, όπου δε μ’ ενδιαφέρει τι θα συμβεί, κι ακόμα καλύτερα αν έρθουν κι αυτοί από το Λίβερπουλ, γιατί διασκεδάζω διαβάζοντας τις περιγραφές, μια και αρένα χωρίς αίμα δε γίνεται.
Δεν αγαπώ το φανατικό του ποδοσφαίρου, γιατί έχει ένα παρά­ξενο χαρακτηριστικό: δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο εσύ δεν είσαι και επιμένει να σου μιλάει σαν να ήσουν. Για να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ, θα παραθέσω ένα παράδειγμα. Εγώ παί­ζω φλάουτο (όλο και χειρότερα, σύμφωνα με μια δημόσια δήλω­ση του Λουτσιάνο Μπέριο, και είναι μεγάλη ικανοποίηση να ξέρεις ότι οι Μεγάλοι Μαέστροι σε παρακολουθούν τόσο προ­σεχτικά). Ας υποθέσουμε ότι βρίσκομαι στο τρένο και για να πιάσω κουβέντα με τον απέναντι κύριο, τον ρωτάω:
«Ακούσατε το τελευταίο κόμπακτ του Φρανς Μπρίγκεν;».
«Ορίστε;».
«Λέω για το Pa vane Lachryme. Κατά τη γνώμη μου, έχει πολύ αργό ρυθμό στην αρχή».
«Συγγνώμη, δε σας καταλαβαίνω».
«Μα σας λέω, Βαν Άικ, ναι; (συλλαβίζοντας) To Blockflote».
«Κοιτάξτε, εγώ… Παίζεται με δοξάρι;».
«Α, κατάλαβα, εσείς δεν…».
«Εγώ δεν».
«Παράξενο. Μα το ξέρετε ότι, για ν’ αποχτήσει κανείς ένα χειροποίητο Coolsma, πρέπει να περιμένει τρία χρόνια; Καλύτε­ρα λοιπόν ένα εβένινο Moeck. Είναι το καλύτερο, τουλάχιστον απ’ αυτά που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Μου το είπε και ο Γκατζελόνι. Ακούστε, εσείς φτάνετε μέχρι την πέμπτη βερσιόν της Dοrdre Docn Daphne D’ Over,».
«Για να πω την αλήθεια, εγώ στην Πάρμα πάω…».
«Α, κατάλαβα, παίζετε από φα, όχι από ντο. Ναι, προσφέρει μεγαλύτερη ικανοποίηση. Ξέρετε ότι ανακάλυψα μια σονάτα του Λοϊελέτ που…».
«Του Λέιε… ποιου;».
«Αλλά θα ‘θελα να σας δω στις φαντασίες του Τέλεμαν. Τα καταφέρνετε; Μήπως χρησιμοποιείτε τους γερμανικούς δακτυλισμούς;».
«Εγώ, κοιτάξτε, τους Γερμανούς, η Μπε Εμ Βε είναι σπουδαίο αυτοκίνητο και τους εκτιμώ, μα…».
«Κατάλαβα. Χρησιμοποιείτε τους μπαρόκ δαχτυλισμούς. Σω­στά. Κοιτάξτε, αυτοί του Αγίου Μαρτίνου των Αγρών…».
Ορίστε λοιπόν, δεν ξέρω αν μπήκατε στο νόημα. Και δε θα σας φανεί παράξενο, αν ο άτυχος συνταξιδιώτης μου ορμήσει στο σήμα κινδύνου. Το ίδιο συμβαίνει και με το φανατικό του ποδοσφαίρου. Και η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη, όταν είναι ταξιτζής:
«Είδατε το Βιάλι;».
«Όχι, θα πρέπει να πέρασε την ώρα που έλειπα».
«Μα δε θα δείτε απόψε τον αγώνα;».
«Όχι, πρέπει ν’ ασχοληθώ με το βιβλίο Ζήτα της Μεταφυσι­κής του Σταγειρίτη».
«Ωραία, δείτε τον και μετά μου λέτε. Νομίζω ότι ο Βαν Μπάστεν μπορεί να γίνει ο Μαραντόνα του ’90, εσείς τι λέτε; Πάντως, θα πρόσεχα πολύ και το Χάτζι».
Και ούτω καθεξής σαν να μιλάει σε τοίχο. Δεν είναι ότι δε νοιάζεται για το ότι εγώ δε νοιάζομαι. Είναι ότι δεν μπορεί να διανοηθεί ότι εγώ δε νοιάζομαι. Δε θα ‘παίρνε χαμπάρι ούτε κι αν είχα τρία μάτια και δυο κεραίες πάνω στα πράσινα λέπια του ινιακού μου οστού. Δε συλλαμβάνει την έννοια της διαφοράς, της ποικιλίας και του ασύγκριτου των Πιθανών Κόσμων.
Έδωσα το παράδειγμα του ταξιτζή, αλλά το ίδιο ισχύει και όταν ο συνομιλητής ανήκει στην άρχουσα τάξη. Είναι σαν το έλκος, χτυπάει τόσο τους πλούσιους, όσο και τους φτωχούς. Το παράξενο όμως είναι ότι άνθρωποι ακλόνητα πεπεισμένοι ότι όλοι είμαστε ίσοι είναι πρόθυμοι να σπάσουν το κεφάλι του φίλαθλου που έρχεται από την παραμεθόρια επαρχία. Αυτός ο οικουμενικός σοβινισμός με κάνει να ουρλιάζω από θαυμασμό. Είναι σάμπως αυτοί της Λέγκα να έλεγαν: «Αφήστε τους Αφρι­κανούς να έρθουν προς εμάς.  Έτσι μετά θα τους κάνουμε λιώμα».
* Το κείμενο υπάρχει στο βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο Πώς να διαψεύσετε μια διάψευση και άλλες οδηγίες χρήσεως 

Το αναρτώ με αφορμή τα όσα γίνονται τελευταία στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου(Κ.Α.)

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

ΣΥΜΒΟΛΗ ΜΕΛΩΝ ΛΑΕ ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ




Ως άνθρωποι ενταγμένοι στην αριστερά, που συμμετέχουμε στη ΛΑΕ, θα θέλαμε να θέσουμε εντός της ΛΑΕ, κάποια ζητήματα στρατηγικής, τακτικής και διαδικασίας, τα οποία κρίνουμε ότι είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για την πορεία και την επιτυχία του εγχειρήματος.

Πριν απ’ όλα θα θέλαμε να διευκρινίσουμε ότι θα προτιμούσαμε και σαφώς θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο, αυτή η συζήτηση να είχε ξεκινήσει με ευθύνη και με πρωτοβουλία των επιτροπών που ορίστηκαν στη Συνδιάσκεψη του Νοέμβρη για να ετοιμάσουν τις εισηγήσεις και προσυνεδριακό διάλογο στις Πολιτικές Επιτροπές (Π.Ε.). Δεδομένου όμως ότι κάτι τέτοιο δεν έχει λάβει χώρα, πολύ περισσότερο δεν έχει καν οριστεί μέχρι στιγμής η ημερομηνία της Ιδρυτικής Συνδιάσκεψης, αναλαμβάνουμε αυτήν την πρωτοβουλία, λόγω και της κρισιμότητας των ζητημάτων, όπως προαναφέραμε.

Τονίζουμε  ότι επιθυμία μας είναι η συζήτηση αυτή να ανοίξει οριζόντια μεταξύ των μελών της ΛΑΕ, αφενός προκειμένου να διασφαλιστεί η συμμετοχή και η έκφραση όλων των απόψεων και αφετέρου προκειμένου να λειτουργήσει ως έναυσμα, ώστε να ενεργοποιηθούν οι αντίστοιχες επιτροπές, να ολοκληρώσουν τα κείμενα και να ορίσουν ημερομηνία. Αυτή η ανάγκη κρίνεται αυτή τη στιγμή επιτακτική, αν μάλιστα λάβει κανείς υπόψη ότι η φυσιογνωμία της ΛΑΕ μέχρι στιγμής επαφίεται στις αποφάσεις και τις ανακοινώσεις μη εκλεγμένων οργάνων, όπως και στους άτυπους κανόνες εντός των Π.Ε., όπως έχουν διαμορφωθεί μέσω της πρακτικής και βάσει της εκάστοτε σύνθεσης.

Τα σημεία λοιπόν που θεωρούμε κρίσιμα έχουν ως εξής:

Α. Ως προς τον τρόπο λειτουργίας:

1. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι οι πάγιες και αυτονόητες στην Αριστερά αρχές για το ρόλο της βάσης και των πρωτοβάθμιων οργανώσεων θα αποτυπωθούν και στο μελλοντικό καταστατικό της ΛΑΕ. Θεωρούμε όμως κρίσιμο οι διατυπώσεις να περάσουν στην πράξη και να μη μείνουν για μία ακόμη φορά στα χαρτιά –κι αυτό είναι σημαντικό να ξεκινήσει ήδη από τώρα. Για να μπορέσουν στ’ αλήθεια οι Πολιτικές Επιτροπές (Π.Ε.) να λειτουργήσουν ως βάση συγκρότησης της ΛΑΕ, θα πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από απλός ιμάντας μεταβίβασης της «γραμμής» και χώρος διαμόρφωσης «συσχετισμών», με γραμμική εξάρτηση και αναφορά προς τα «κεντρικά». Οι Π.Ε. θα πρέπει να αποφασίζουν ελεύθερα και δημοκρατικά, να εκλέγουν τα δικά τους όργανα και να ενεργούν πολιτικά στο χώρο ευθύνης τους (είτε χωρικό είτε επαγγελματικό) με δικές τους αποφάσεις και πρωτοβουλίες –προφανώς βέβαια εντός του πολιτικού πλαισίου όπως θα οριστεί και από το Ιδρυτικό Συνέδριο. Ήδη στις περιπτώσεις όπου έχει εφαρμοστεί μια τέτοια λειτουργία, έχει βρει μεγάλη απήχηση.
Πέρα από αυτό, ιδιαίτερη σημασία έχει η οριζόντια επικοινωνία των Π.Ε. μεταξύ τους, καθώς και η ανάδρασή τους με τα όργανα (Πολιτικό Συμβούλιο, Γραμματεία), που δεν μπορεί να είναι μόνο από πάνω προς τα κάτω, αλλά και το αντίστροφο. Εξυπακούεται βέβαια ότι κάτι τέτοιο προϋποθέτει κατ’ ελάχιστον και άμεσα την ανάρτηση όλων των ανακοινώσεων όλων των Π.Ε. στην ιστοσελίδα της ΛΑΕ, καθώς και την οργάνωση ενός δικτύου με το οποίο θα μπορούν μέλη και Π.Ε. να επικοινωνούν και να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Σημαντικός σε αυτό το σημείο είναι ο τρόπος κατανομής αρμοδιοτήτων στα μέλη των Π.Ε., η οποία πρέπει να αποφασίζεται από την ίδια την Π.Ε., με βάση τον πολιτικό σχεδιασμό και τις αναγκαιότητες, για τον οποίο θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη μέριμνα ώστε να μην αναπαραχθούν τυχόν προγενέστερες άτυπες ιεραρχίες και «επετηρίδες».
Βέβαια, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι ακόμη και σήμερα τρέχουν πολύ σοβαρά πολιτικά ζητήματα. Συνεπώς, ο τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας δεν μπορεί να μετατεθεί για τον χρόνο μετά τη διεξαγωγή της Συνδιάσκεψης. Αντίθετα, θεωρούμε ότι θα πρέπει άμεσα να εφαρμοστούν μέτρα που θα επιτρέπουν σε όλα τα μέλη να συμμετέχουν ισότιμα. Ζητούμε λοιπόν το οργανωτικό να αναλάβει την ενημέρωση και τον συντονισμό όλων των Π.Ε. και να θέσει τις βάσεις ώστε να διεξάγεται η οριζόντια επικοινωνία μεταξύ τους. Ιδιαίτερη μέριμνα θα πρέπει να δοθεί για την ενημέρωση όλων των μελών σχετικά με τις αποφάσεις των Π.Ε. και των υπόλοιπων οργάνων, όπως και για τη διεξαγωγή ισότιμου και ουσιαστικού διαλόγου. Κυρίως για να μην επαναληφθούν ξανά περιστατικά, όπως αυτό με τον προϋπολογισμό της περιφέρειας Αττικής. Να σημειωθεί εδώ ότι ακόμη το Πολιτικό Συμβούλιο και η Γραμματεία δεν έχουν πάρει θέση για ένα θέμα για το οποίο τους απευθύνθηκαν πολλές Τοπικές Επιτροπές της ΛΑΕ, με αποφάσεις τους.

2. Αν θέλουμε να χτίσουμε μια άλλη αριστερά, μακριά από το μοντέλο ΣΥΡΙΖΑ, που οδήγησε σε αυτή τη χρεοκοπία, είναι σημαντικό να αποφασίσουμε και να δημιουργήσουμε έναν άλλο τρόπο συλλογικότητας. Χρειαζόμαστε συλλογική ηγεσία, και όχι «αρχηγό». Το θέμα της συλλογικής ηγεσίας όμως δεν είναι θέμα απλώς αριθμητικό. Είναι θέμα τρόπου λειτουργίας. Ένας δημοκρατικός τρόπος λειτουργίας και ισότιμης παρουσίας στον δημόσιο διάλογο θα μας επιτρέψει και να ξεφύγουμε από την εικόνα του «πρώην ΣΥΡΙΖΑ», ακόμη και του «καλού ΣΥΡΙΖΑ», –καθώς σε κάθε περίπτωση η ταύτιση με τον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί συγχύσεις και αρνητικές εντυπώσεις, πράγμα που έχει επιβεβαιωθεί και με το αποτέλεσμα των εκλογών και διαπιστώνεται καθημερινά στην επαφή μας με τον κόσμο– και να δημιουργήσουμε μια νέα φυσιογνωμία για την ΛΑΕ. Και αυτή η διαδικασία είναι αναγκαίο να ξεκινήσει από τώρα, λχ με την ισόρροπη εκπροσώπηση στα ΜΜΕ –με προσοχή ως προς την επιλογή των εκπομπών– όλων των πολιτικών αποχρώσεων, των ηλικιακών και κοινωνικών κατηγοριών.



Β. Ως προς τις συμμαχίες
Στα συμπεράσματα της Συνδιάσκεψης του Νοέμβρη, γράφαμε: «η ΛΑΕ αναλαμβάνει την ευθύνη που της αναλογεί για την υπόθεση της Αριστεράς με στόχο την ανασυγκρότηση και επανίδρυσή της. Θα πάρουμε πρωτοβουλίες για να βαθύνει ο διάλογος των αριστερών, ριζοσπαστικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων, των δυνάμεων που αντιλαμβάνονται τη σημασία ενός μεταβατικού προγράμματος για την απαλλαγή από τα μνημόνια και το βραχνά του χρέους και για τη ρήξη με την ευρωζώνη. Στόχος μας η διαμόρφωση ενός κοινού πεδίου, ενός «φόρουμ» διαλόγου και κοινών πρωτοβουλιών».
Στο επίπεδο αυτό διαπιστώνουμε ότι οι κινήσεις που έχουν γίνει και οι πρωτοβουλίες που έχουν αναληφθεί δεν είναι επαρκείς και ικανοποιητικές. Αντ’ αυτού, με τη συνέχιση των συνεργασιών με το ΣΥΡΙΖΑ, σε κάποιες περιπτώσεις στην αυτοδιοίκηση και τα σωματεία, δημιουργούμε τις ακριβώς αντίθετες εντυπώσεις, οι οποίες αξιολογούνται αρνητικά από τους ανθρώπους στους οποίους θέλουμε να απευθυνθούμε. Το κοινό Δελτίο Τύπου με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την άλλη συνάντησε την αποδοχή του κόσμου, πράγμα που μας οδηγεί στο να συμπεράνουμε ότι πρέπει να κατευθυνθούμε προς τις συνεργασίες με οργανώσεις και δυνάμεις της αριστεράς με σαφές αντιμνημονιακό, αντινεοφιλελεύθερο και αντισυστημικό στίγμα.

Γ. Ως προς το θέμα του ευρώ και της Ε.Ε.

Έχει καταστεί πλέον σαφές στο σύνολο του ελληνικού λαού ότι ευρωζώνη και μνημόνια είναι άκρως συνυφασμένα, και ότι δεν νοείται έξοδος από το Μνημόνιο χωρίς ρήξη με την ευρωζώνη και την Ε.Ε.. Η αμφίσημη προεκλογική ρητορική επ’ αυτού του θέματος, σε μια κοινωνία που είναι πλέον συνειδητοποιημένη, συνέβαλε φυσικά και στην εκλογική αποτυχία. Βέβαια, αναγνωρίζουμε ότι στις ανακοινώσεις και τις δημόσιες παρουσίες των περισσότερων στελεχών το θέμα της εξόδου από την ευρωζώνη τίθεται πλέον με σαφήνεια. Σε αυτή τη φάση όμως, θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο να πάρουμε ξεκάθαρα θέση ότι η έξοδος από την ευρωζώνη σημαίνει και σύγκρουση και έξοδο από την Ε.Ε..
Είναι ξεκάθαρο τι είδους ιμπεριαλιστική ολοκλήρωση είναι η Ε.Ε.. Η οδυνηρή εμπειρία της δήθεν «διαπραγμάτευσης» του ΣΥΡΙΖΑ με τους «εταίρους» έχει καταγραφεί και στη συνείδηση του κόσμου και δεν αφήνει περιθώρια για άλλες υποσχέσεις «διαπραγματεύσεων» για να βγούμε από την ευρωζώνη παραμένοντας στην Ε.Ε. σε συνεννόηση με τους «εταίρους». Οι δεσμεύσεις της Ε.Ε. δεν αφορούν μόνο την ευρωζώνη: τα ευρωενωσιακά σύμφωνα, η TTIP, οι επιταγές της ΚΑΠ, οι νομοθεσίες ενάντια στην εργασία σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., το χτύπημα στα θεμέλια της δημοκρατίας, η συνεργασία με τη φασιστική κυβέρνηση της Oυκρανίας, η στάση της Ε.Ε. στο προσφυγικό και πολλά άλλα, δείχνουν ότι δεν είναι απλώς ζήτημα νομίσματος και ευρωζώνης. Δεν μπορεί η πολιτική λογική μας να αφήνει αυταπάτες σχετικά με το ρόλο της Ε.Ε. ή αυταπάτες περί μιας «άλλης Ε.Ε.», ούτε μπορεί να κινείται στη λογική μιας «συντεταγμένης εξόδου από το ευρώ», η οποία θα γίνει μέσα από μια συμφωνία με το ευρωσύστημα και θα βασίζεται σε ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις. Το αλήστου μνήμης «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», που βασιζόταν σε χρηματοδοτήσεις του ΕΣΠΑ, αποτελεί ακριβές παράδειγμα αυτού που οφείλουμε να αποφύγουμε.
Ο φόβος εξόδου από την ευρωζώνη, τη Σένγκεν και όλες τις άλλες συνθήκες αξιοποιήθηκε το καλοκαίρι, ώστε το ΟΧΙ να μετατραπεί σε ΝΑΙ, και θα χρησιμοποιηθεί και τώρα, προκειμένου να περάσει το ασφαλιστικό και τα προαπαιτούμενα της «αξιολόγησης». Πολύ περισσότερο που είναι οι ευρωπαϊκές συνθήκες, μαζί με το μνημονιακό νομικό οπλοστάσιο, που βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας ως φραγμό σε κάθε διεκδίκηση, η βάση της καλλιέργειας του δόγματος ΤΙΝΑ και μάλιστα πλέον από τα «αριστερά».
Πιστεύουμε πως η ΛΑΕ πρέπει να ηγηθεί, ξεκάθαρα και με σαφήνεια, ενός μεγάλου μετώπου ενάντια στο ευρώ και την Ε.Ε., για μια άλλη πορεία στην οικονομία και την κοινωνία. Η κοινωνία είναι έτοιμη να υποδεχτεί μια τέτοια πρόταση και ήδη η συντριπτική πλειοψηφία των ρευμάτων της αριστεράς να την υποστηρίξει με σθένος.
Στην κατεύθυνση αυτή, χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα εξόδου, με εμβάθυνση του μεταβατικού μας προγράμματος, για την προετοιμασία της κοινωνίας, που θα πρέπει να βγει μπροστά σε αυτή τη διαδικασία ρήξης και σύγκρουσης.

Τέλος, κρίσιμο για την πορεία της ΛΑΕ είναι ένα ακόμη θέμα, το οποίο κατ’ επανάληψη θέτουν άνθρωποι που διάκεινται θετικά προς αυτήν. Συγκεκριμένα, το θέμα αυτό αφορά στην ανάγκη να αποκαλυφθούν πληροφορίες σχετικά με το κυβερνητικό εξάμηνο, οι οποίες αφενός θα επιτρέψουν στη δημιουργία μιας σωστής εικόνας για τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα (κυρίως σε κόσμο που έχει ακόμη αυταπάτες για τις «καλές του προθέσεις»), και αφετέρου θα δώσουν τις απαραίτητες εγγυήσεις σε ό,τι έχει να κάνει με την οριστική μας ρήξη με το παρελθόν.
Αν και είναι αρκετοί αυτοί που πιστεύουν ότι αυτή η συζήτηση δεν πρέπει να γίνεται δημόσια, γιατί αποδυναμώνει τη ΛΑΕ, θέλουμε να επισημάνουμε ότι οι εντυπώσεις που αντλούμε εμείς καθημερινά από τους χώρους στους οποίους κινούμαστε είναι ακριβώς οι αντίθετες. Αυτό που πραγματικά μας αποδυναμώνει είναι το μη καθαρό πολιτικό στίγμα, η έλλειψη ξεκάθαρης στάσης για το τι θέλουμε και το πώς βλέπουμε τη ΛΑΕ. Συνοπτικά, λοιπόν, αν μπορούσαμε να πούμε με μια φράση όλα τα παραπάνω θα ήταν η εξής: Έχουμε διδαχθεί από τα λάθη μας και δεν είμαστε διατεθειμένοι να τα επαναλάβουμε.

Υπογραφές (*)

Δημήτρης
Αλεξίου
Π.Ε. Αγ. Παρασκευής
Ελένη
Ανδριοπούλου
Π.Ε. Β. Κέρκυρας
Κώστας
Αντωνιάδης
Π.Ε. Β' Θεσσαλονίκης
Γιάννης
Αυγέρος
Π.Ε. Καλλιθέας
Αθηνά
Βλαχογεώργου
Π.Ε. Εύβοιας
Γεωργία
Γκαρδαλίνου
Π.Ε. Καρδίτσας
Μαρία
Δημητριάδη
Π.Ε. Κορινθίας
Βιργινία
Καλαμπούκη
Π.Ε. Άρτας
Μάριος
Καλομενόπουλος
Π.Ε. Νέας Σμύρνης
Αγγελική
Καράπα
Π.Ε. Εύβοιας
Ευτυχία
Κολέκα
Π.Ε. Χαλκίδας
Παναγιώτης
Κολοβός
Π.Ε. δικηγόρων
Δημήτρης
Κόρκας
Π.Ε. Κορινθίας
Σταμάτης
Κυριακάκης
Π.Ε. Κορωπίου
Παντελής
Μέλιος
Π.Ε. Αγρινίου
Σπύρος
Μητσέλος
Π.Ε. Θεσπρωτίας
Αγγελική
Μουζακίτη
Π.Ε. Κέρκυρας
Αναστασία
Μπάλαρη
Π.Ε. Πάτρας
Παντελής
Πεταλάς
Π.Ε. Καισαριανής
Σπύρος
Σκαμνέλος
Π.Ε. Άρτας
Ιωσήφ
Σπάρταλης
Π.Ε. Ρόδου
Γιώργος
Στάθης
Π.Ε. Κορωπίου
Σπύρος
Στογιάννης
Π.Ε. Ρόδου
Τάσος
Συργιαννίδης
Π.Ε. Καλλιθέας
Αναστασία
Τέκνου
Π.Ε. Πολιτισμού
Νικόλαος
Τζαχρήστας
Π.Ε. Χαλκίδας
Έφη
Τριάντη
Π.Ε. Πετραλώνων
Γιάννης
Φλωράκης
Π.Ε. Παλήνης
Στέλα
Χριστοφορίδου
Π.Ε. Καβάλας



(*) Η συγκέντρωση υπογραφών συνεχίζεται στο symvoli.lae.30@gmail.com και η λίστα με τους υπογράφοντες θα ανανεώνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.