Translate

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΧΩΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ.





Α) Πιθανά η αποχώρηση ενός μεμονωμένου μέλους, όπως εγώ, να μην απασχολεί παρά μόνο ελάχιστους,  τους οικείους του. Μπορεί κάλλιστα, ως γεγονός, να χαρακτηριστεί  «μεμονωμένο» και «χωρίς ιδιαίτερη σημασία», και από μια άποψη να είναι τέτοιο. Έχοντας  επίγνωση αυτής της ατομικής αδυναμίας επηρεασμού των εξελίξεων, παρέμεινα στο ΣΥΡΙΖΑ μετά τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, έχοντας παράλληλα και κάποιες μικρές ελπίδες. Ότι, ενδεχομένως, εξωγενείς ως προς το κόμμα μου παράγοντες, όπως πιέσεις της τρόικας εσωτερικού ή εξωτερικού, ή ένα λαϊκό κίνημα εντός ή εκτός Ελλάδας, συντελέσουν σε μια αλλαγή πορείας της κυβέρνησης. Ή ότι, ίσως, εκφραστεί οργανωμένα η υπαρκτή δυσαρέσκεια των μελών για την αθέτηση των προγραμματικών και προεκλογικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Β) Γιατί τώρα;
Όμως, τρεις αιτίες με οδηγούν στο να προχωρήσω σήμερα την απόφασή μου. Είναι οι εξής:
1) Η διαφαινόμενη συμφωνία με την Τρόικα, το αριστερό μνημόνιο, ο Φόρος Υποτέλειας στη “Νέα Χρηματοπιστωτική Διεθνή”.
2) Η ναρκοθέτηση από τη μεριά της ηγεσίας Τσίπρα -Δραγασάκη οποιασδήποτε εναλλακτικής προοπτικής.
Αυτό έγινε με δύο τρόπους:
Από τη μια, η ουσιαστική διάλυση του κόμματος, μέσα από την υποτίμηση των πολιτικών διαδικασιών του. Επακόλουθο ήταν, σε τέτοιες συνθήκες λειτουργίας, να κυριαρχήσουν φαινόμενα αποστράτευσης, αλλά και παραγοντισμού - ακόμα και αριβισμού.
Από την άλλη, η προσχώρηση της ηγετικής ομάδας του κόμματος στην “Τηλεοπτική Δημοκρατία” συντέλεσε αποφασιστικά στην παθητικοποίηση των πολιτών. Αυτή η παθητικοποίηση διαθλάται στρεβλά στην πραγματική ζωή σε δημοκοπική στήριξη της κυβέρνησης. Ας έχουν στα υπ' όψιν τους όσοι σύντροφοι κραδαίνουν τα δημοσκοπικά ποσοστά ότι μια τέτοια ξέπνοη στήριξη, καθόλου ανυποψίαστη πια, είναι τόσο μετέωρη, που μπορεί να μετασχηματιστεί στο αντίθετό της.
3)Η συνεχιζόμενη μη περιγραφή και μη ιχνηλάτηση ενός εναλλακτικού δρόμου από την αριστερή αντιπολίτευση εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Γ) Εδώ επιτρέψτε μου μια παρέκβαση. Ένα σχολιασμό που αφορά ορισμένες τάσεις του κόμματος που κατά καιρούς διαφοροποιήθηκαν από τη γραμμή της ηγεσίας, διατυπώνοντας την άποψη ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, εναλλακτικοί ως προς τον ακολουθούμενο από την κυβέρνηση. Διευκρινίζω ότι δεν πρόκειται για συνολική αποτίμηση της ιδεολογίας και της πρακτικής (θετικής και αρνητικής) των τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι τέτοιο υπερβαίνει τους σκοπούς του κειμένου.
Για την αριστερή πλατφόρμα: Το μεν αριστερό ρεύμα, ενώ σωστά κατά τη γνώμη μου θέτει το θέμα του νομίσματος, τείνει να εστιάζει μονομερώς σε αυτό, παραγνωρίζοντας τις πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις της ρήξης. Όχι μόνο δεν τις μελέτησε, αλλά δεν εργάστηκε καθόλου για αυτή την προοπτική. Φαίνεται να το ενδιαφέρει περισσότερο μια εσωκομματική καταγραφή της διαφωνίας, ένα κέρδισα εδάφους στον πόλεμο θέσεων με την ηγετική ομάδα. Το δε r-project, ενώ θέτει σωστά αρκετά ζητήματα ρήξης, ενώ έχει κρατήσει μια σαφή, συνεπή και αποφασιστική στάση απέναντι σε διάφορες μικρές και μεγάλες κυβιστήσεις της ηγεσίας, φαίνεται να στερείται δυναμικής. Ίσως χάνει την αξιοπιστία του λόγω μιας λογικής εισοδισμού που το διαπερνά σε κάθε εκδήλωσή του.
Η ΚΟΕ/δρόμος, ενώ διαλέγεται με το Νέο, τείνει να αναδιπλώνεται συνεχώς, θεωρητικά και πρακτικά, αναπαράγοντας καθόλου νέες αντιλήψεις. Έτσι, στήριξε φανατικά τις επιλογές της ηγετικής ομάδας. Τελευταία, όμως, διαφοροποιήθηκε. Γιατί; Διότι διερράγη η σχέση “δούναι – λαβείν” με την ηγετική ομάδα (δίνω στήριξη – λαμβάνω προνομιακή μεταχείριση). Αλλά και  επειδή μια τέτοια στάση οδήγησε την ΚΟΕ/δρόμος στα όρια της πολιτικής της αντοχής. Η μη αυτοκριτική για την χρησιμοθηρία και τον οπορτουνισμό που επέδειξε μειώνει σημαντικά την αξιοπιστία των λεγομένων της.
(Τα παραπάνω ας εκληφθούν και ως αυτοκριτική καθώς, παρά τις διαφωνίες μου, υπήρξα μέχρι πριν λίγο καιρό μέλος αυτής της προσπάθειας).
Η τάση 53+, δείχνει ένα ενδιαφέρον για σύγχρονες αναζητήσεις, αν και με προσκόλληση πάντα σε κάποιας μορφής φιλοευρωπαϊσμού. Προεκλογικά αποτελούσε την πλέον αντι-προσωπολατρική δύναμη, με έναν εμμονικό αντιτσιπρισμό (εννοώ: απέναντι και στο πρόσωπο και στις επιλογές του προσώπου). Όμως τελευταία, αμοιβαία με την ηγετική ομάδα, θυμήθηκαν τις εκλεκτικές συγγένειες που τους συνδέουν. Τώρα διάγουν βίον ανθόσπαρτον στη ζεστή εστία του μεγάρου Μαξίμου.
Μεμονωμένα άτομα εντός ΣΥΡΙΖΑ, μειωμένης ή ευρείας αναγνωρισιμότητας, μέλη ή όχι των παρατάξεων (που κατ’ ευφημισμό τις ονομάζουμε τάσεις), αλλά κυρίως κόσμος εκτός του κόμματός μας, κόσμος της πολιτικής και κοινωνικής αριστεράς, θέτει ουσιαστικά ζητήματα κριτικής.
Η ηγεσία όμως, αντί να συζητήσει αυτές τις φωνές, προτιμά να ακούει τη φωνή της λεγόμενης κοινής γνώμης, να γίνει εν τέλει η φωνή του μικροαστού νοικοκύρη που θέλει «να αλλάξει κάτι» χωρίς κόπο και χωρίς ρίσκο.

Δ) Πώς φτάσαμε εδώ;
Η επιδίωξη ενός «έντιμου συμβιβασμού» είναι ιδεολογικά εμποτισμένη από τη στρατηγική του «ιστορικού συμβιβασμού» (Ενρίκο Μπερλίνγκουερ), μόνο που στις τωρινές συνθήκες εφαρμογής της οδηγεί:
1)Σε συμβιβασμό με το αστικό καθεστώς, ακόμα και με το τρίγωνο της αμαρτίας, κάποιες φορές και σε αυτοπρόσωπη προσχώρηση του αστικού και μνημονιακού συστήματος στην αριστερά, στην κυβέρνηση, στη διοίκηση.
2)Σε υποταγή στο διεθνές κατεστημένο, ίσως με αναζήτηση και νέων Προστατών (πχ ΗΠΑ, Ρωσία).
3) Στη μετάλλαξη αριστερών και κομουνιστικών συνειδήσεων. Υπαρκτό φαινόμενο, παρά το ότι δεν έχει αποκτήσει καθολικότητα. Το οποίο δημιουργεί ένα  συγκεκριμένο ανθρωπολογικό τύπο στελέχους: του συμβατού στη γραμμή (ή, το πολύ, του συμπληρωματικού σε αυτή).

Ε) Ποιος δικαιώνεται;
Προσωπικά δεν επιδιώκω καμία αναγνώριση της ορθότητας των απόψεων και των πεπραγμένων μου. Μακάρι εγώ να έχω άδικο. Και σε πολλά έχω σφάλει στην πορεία μου ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Ζητώ από τους συντρόφους μου να αντιμετωπίσουν τα λάθη μου με συμπάθεια. Από τον εαυτό θα ζητήσω συμφιλίωση με μια διαδρομή· όχι για να «πιάσω τον ίσκιο» χωρίς να βαραίνουν τύψεις συνειδήσεως, αλλά για να συνεχίσω το δρόμο μου αναστοχαστικότερος.
Εξάλλου, όσοι – και, δυστυχώς, δεν είναι λίγοι – επιδιώκουν τη δικαίωση, αναρωτιέμαι τί θα την κάνουν. Τί χρειάζονται τη δικαίωση,  όταν ο λαός και η αριστερά  καταστρέφονται;

ΣΤ) Το Παλιό σαπίζει, από μέσα του ξεπηδούν βλασταράκια.
Τέτοια βλαστάρια ελπίδας έβγαλε πολλά ο νέος αιώνας. Μεταξύ άλλων: τα φόρουμ, την εξέγερση του 2008, τις πλατείες του 2011, τα θεματικά κινήματα, το ΣΥΡΙΖΑ. Κανένα από αυτά δεν αξιώθηκε να γίνει δέντρο. Αλλά καθένα από αυτά μας έκανε σοφότερους. Έτσι, όταν το επόμενο βλαστάρι αρχίσει να ξεπροβάλλει, θα του δώσουμε τη φροντίδα και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να ριζώσει βαθύτερα και να ψηλώσει περισσότερο.

Νίκος Νούλας



ΥΓ. Πριν την κατάθεση και δημοσιοποίηση του κειμένου, τρεις-τέσσερις σύντροφοι και φίλοι, μπήκαν στον κόπο να το διαβάσουν και να θέσουν υπ’ όψιν μου τις παρατηρήσεις τους.
Θα σχολιάσω κάποιες ενστάσεις τους, που τις θεωρώ βασικές:
1. «Μήπως εκληφθεί ότι κάνεις ζημιά στο κόμμα;».
Σχόλιο: από κάποιους, είναι βέβαιο. Και, ενδεχομένως, να υπάρξει και αντίστοιχη αντιμετώπισή μου. Κατά τη γνώμη μου, όμως, η ζημιά έχει ήδη γίνει. Τώρα βιώνουμε τα αποτελέσματα. Ίσως να τα βιώνουμε και για καιρό.
2.«Μήπως, παρόλα αυτά,  δεν πρέπει να πούμε το “Its all over now” για το εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως μια εμπλοκή της τελευταίας στιγμής στη διαπραγμάτευση δώσει άλλη τροπή στα γεγονότα;».
Σχόλιο: Νομίζω ότι απάντησα στο σημείο Β). Αλλά θα γίνω ακόμα πιο σαφής: Μια ρήξη με πρωτοβουλία των «εταίρων», χωρίς την ελάχιστη οικοδόμηση των πολιτικών, κομματικών, κυβερνητικών, οικονομικών, νομισματικών, κινηματικών προϋποθέσεων δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο από τη μεριά μας. Έτσι, τώρα, αφού η ηγετική ομάδα οδήγησε τα πράγματα στο “αμήν”, από τη μια κάνει λεονταρισμούς για εσωτερική κατανάλωση, ενώ στην κρίσιμη στιγμή θα επικαλεστεί τη φρόνηση των μελών και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ: «κάναμε ότι μπορούσαμε, ας υπογράψουμε για να μην καταποντιστεί η χώρα, ας παραμείνουμε στην κυβέρνηση για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας».[σαν να τους ακούω ήδη να λένε αυτά τα λόγια!]
3.«Και τι προτείνεις Νίκο;».
Σχόλιο, μέσα από μια αλληγορία: Ήταν ένας άνθρωπος που πορευόταν προς τον προορισμό του. Στην πορεία ένιωθε λάσπες να βαραίνουν τα πόδια του. Φορές κολλούσε στη λάσπη. Αλλά συνέχισε το διάβα του, κι ας έβλεπε το βάλτο μπροστά του. Μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούσε να σκεφτεί άλλο δρόμο, δεν κοντοστάθηκε γιατί δεν είχε άλλη πρόταση. Μέχρι που βούλιαξε για τα καλά.
4. «Θα έχουμε εξελίξεις στο κόμμα. Γιατί να είσαι απών;». Θεωρώ ότι απάντησα στο σημείο Γ) και στο σημείο ΣΤ)

Τρίτη 5 Μαΐου 2015

Δικάζονται ανήλικοι μαθητές...


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ 15ΜΕΛΟΥΣ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ 2011

Διώκονται ποινικά 15 ανήλικοι μαθητές οι οποίοι παραπέμπονται να δικαστούν επειδή κατά την διάρκεια ειρηνικής διήμερης κατάληψης διαμαρτυρίας του σχολείου τους το 2011 ήταν μέλη του 15μελούς Συμβουλίου του Γυμνασίου τους.

Οι νεαροί μαθητές που τότε ήταν ηλικίας από 12 μέχρι 14 ετών φοιτούσαν στο 2ο Γυμνάσιο Μίκρας του Δήμου Θέρμης Θεσσαλονίκης και σήμερα είναι μαθητές του 2ου ΓΕΛ Μίκρας, κοι οποίοι έχουν μπροστά τους τις φετινές εξετάσεις που αρχίζουν στις 18 Μαίου 2015.

Από την ανάγνωση της δικογραφίας προκύπτει ότι οι μαθητές προχώρησαν σε ειρηνική διήμερη κατάληψη αφού εξάντλησαν όλους τους τρόπους διαμαρτυρίας για την επίλυση ζωτικών προβλημάτων του σχολείου τους που ήταν:
α) η οριστικοποίηση των διοικητικών διαδικασιών για την δημιουργία προαύλιου χώρου του σχολείου τους,
β) η επίλυση της έλλειψης θέρμανσης και του αριθμού των αιθουσών διδασκαλίας,
γ) η επίλυση του προβλήματος της μεταφοράς τους από τα 2 χωριά προέλευσής τους (Κ. Σχολάρι και Πλαγιάρι) στον χώρο του σχολείου που είναι σε τρίτο χωριό στον Τρίλοφο.

Να σημειωθεί ότι μαθητές τήρησαν με υποδειγματικό τρόπο και σχολαστικά τις δημοκρατικές διαδικασίες για τη λήψη της απόφασης για την κατάληψη και κατά τη διάρκεια της κατάληψης όλα έγιναν οργανωμένα και ειρηνικά:
α) η πόρτα του σχολείου ήταν κλειστή,
β) υπήρχε πάντα ομάδα περιφρούρησης από τους μαθητές, επιτρεπόταν η είσοδος στους καθηγητές,
γ) δεν εισήλθε στον χώρο κανένα εξωσχολικό πρόσωπο και βέβαια
δ) δεν προκλήθηκε καμμία απολύτως ζημιά στις σχολικές εγκαταστάσεις.
Αυτά μάλιστα προκύπτουν από τις καταθέσεις των αστυνομικών, του διευθυντή του σχολείου και των μαθητών, υπάρχει και σχετικό πρωτοκολημένο έγγραφο του Διευθυντή με Αρ. 1496/2013. Τελικά η κατάληψη έληξε την 2η ημέρα με επιτυχία του σκοπού της και οι μαθητές συνέχισαν κανονικά τα μαθήματά τους.

Οι νεαροί μαθητές παραπέμπονται από τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης (Κλητήριο Θέσπισμα ΕΓ43-13/397/5759) για να δικαστούν την Πέμπτη 7/5/2015 ενώπιον του Μονομελούς Δικαστηρίου Ανηλίκων Θεσσαλονίκης με βάση έναν από τους πιο αντισυνταγματικούς και αντιδημοκρατικούς νόμους που ποινικοποιεί τις μαθητικές κινητοποιήσεις (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της 4/12/1999).

Πέραν της μεγάλης αντίφασης της χρήσης ενός αντιδημοκρατικού και αντισυνταγματικού νόμου απέναντι στο ισχυρό κανονιστικό πλαίσιο του Νόμου για τις Μαθητικές Κοινότητες (Γ2/4094/23-09-1986 Δ/γη ΥΠΕΠΘ) μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το ολοκληρωτικό μέτρο επιβάλεται σε μια υποδειγματική περίπτωση δημοκρατικής διαμαρτυρίας μαθητών που κανονικά θα έπρεπε να προβληθεί ως πρότυπο.

Τα παιδιά μας άσκησαν τα δικαιώματά τους με τον πλέον υπεύθυνο τρόπο και απέδειξαν στην πράξη την προσήλωσή τους στις δημοκρατικές διαδικασίες με τρόπο που να καταξιώνουν τη συμμετοχή τους στα κοινά. Οι μαθητές λειτούργησαν ως ένα πραγματικό κύτταρο δημοκρατίας διεκδίκησαν, αγωνίστηκαν και τελικά δικαιώθηκαν, αυτό είναι μάλλον που δεν τους συγχωρεί η πολιτεία και τους στέλνει στη θέση του κατηγορουμένου στην ποινική διαδικασία με κίνδυνο καταγραφής και επιβολής ποινής μέχρι 5 χρόνια.

Σήμερα δεκαπέντε οικογένειες της Δημ. Κοινότητας Μίκρας του Δήμου Θέρμης αλλά και εκατοντάδες άλλες σε ολόκληρη την Ελλάδα, παρά τη δύσκολη καθημερινότητα που βιώνουν έχουν να αντιμετωπίσουν και ποινικές διαδικασίες όπως αυτή. Νέα παιδιά πριν ακόμη αποκτήσουν πολιτικά δικαιώματα οδηγούνται ενώπιον της ποινικής δικαιοσύνης μέσα από ιδιαίτερα ψυχοφθόρες διαδικασίες επειδή διεκδίκησαν και απαίτησαν τα αυτονόητα.

Με εκτίμηση
για τον Σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων
του 2ου ΓΕΛ Μίκρας
Ο πρόεδρος
Ευάγγελος Γκουδινάκης