Translate

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

Περιουσία του λαού είναι τα παιδιά



Του Νίκου Σκοπλάκη

Μέσα στον κατασταλτικό χαμό, πετάχτηκε και το γελοίο μπερλουσκονοειδές υποκείμενο από το «Ποτάμι» των καμένων νεοσυντηρητικών να πλειοδοτήσει με νόημα στους σχεδιασμούς της κυβερνώσας ακροδεξιάς. Το γελοίο μπερλουσκονοειδές θέλει να κατεβεί ο εορτασμός του Πολυτεχνείου «από τη σκηνή», μπερδεύοντας την όσο ποτέ επίκαιρη μνήμη των αγώνων για δημοκρατία και κοινωνική χειραφέτηση με το παλκοσένικο του Ράμφου και των διαπλοκοθρεμμένων υποστηρικτών του. Το Πολυτεχνείο επιστρέφει φέτος όχι ως εκδήλωση αγαλλίασης και ελευθερίας, αλλά ως κοινωνικοπολιτικό σήμα ύψιστου κινδύνου, ιστορικό προϊόν ανάγκης και αναγκαιότητας.
Οι ξυλοδαρμένες φοιτήτριες, οι φοιτητές με τα ανοιγμένα κεφάλια, όσοι και όσες διαδήλωναν σήμερα από το πρωί για τα αυτονόητα που καταργούνται στο «μεταρρυθμιστικά» προ-ιστορικό 2014, ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει κοινωνικοπολιτικό σήμα ύψιστου κινδύνου, έχουν μετρήσει ήδη πάνω στο σώμα τους και μέσα στις ζωές τους τη μνήμη, τόσο βαθιά, ώστε αποτελεί ξετσίπωτη ύβρη να θέτει το μέτρο στην ανάγκη και την αναγκαιότητα της ιστορίας τους κάθε δουλική, αρπακτική, ψοφοδεής αντιπολιτική αμοιβάδα με τα εργαλεία της αβυσσαλέας συνενοχής της.
Εδώ, υπάρχει κι ένα κοινωνικοπολιτικό μήνυμα ύψιστου κινδύνου και για την Αριστερά: για κανέναν τακτικό (ή άτακτο) λόγο, οποιοιδήποτε απόκοτοι αρριβίστες, «υπεύθυνοι» με διπλές καζάκες και «χρήσιμοι» πολιτικάντηδες κράτησαν στα βρώμικα χέρια τους την πορεία που μας οδήγησε από το ιστορικό 1974 στο προ-ιστορικό 2014, στο υβρίδιο Λοβέρδου, Ζουρνατζή και Θάτσερ, δεν μπορούν να θεωρούνται ασταθώς ή ευσταθώς συνομιλητές σε οποιοδήποτε επίπεδο. Περιουσία τους είναι η υστερόβουλη διγλωσσία και ο ανάρμοστος ετεροκαθορισμός της ιεραρχημένης ανάθεσης.
Αντιθέτως, «περιουσία του λαού είναι τα παιδιά», όπως εύστοχα δήλωσε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πανεπιστημιακός, Θεανώ Φωτίου. Και περιούσιες αξίες για την Αριστερά, συμπληρώνω εγώ, είναι η ηθική, σωματική, διανοητική και πολιτική ακεραιότητα αυτών των παιδιών, αλλά και όλων των ζωντανών στρωμάτων της κοινωνίας, που με τον λόγο και την πράξη, τη γραφίδα και τη διαδήλωση, την πρωτοβουλία και την αυτοοργάνωση, θα ορίσουν το πολιτικό μέτρο των δικών τους αναγκών. Γιατί δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση να ποδηγετείται η κοινωνία έμφοβη ανάμεσα σε...«σοφούς» τύπου Φορτσάκη, πραιτωριανούς γδάρτες και γελοία μπερλουσκονοειδή του εκφασισμού.

Από το facebook

(για την αντιγραφή Κ.Αντωνιάδης)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου